उपधाव् _upadhāv

उपधाव् 1 U.

1 To run towards, approach hastily; येन साम्ना स्तोष्यन् स्यात् तत्सामोपधावेत् Ch. Up.1.3.8.

-2 To resort to; to have recourse to for assistance; तं भूतनिलयं देवं सुपर्णमुपधावत Bhāg.8.1.11.

-3 To run, glide (Ā.); Rv.8.3.21.

-4 To worship.